گل نرگس Narcissus

اگر مردی به همسرش اعتماد نداشته باشد و همیشه از او فقط کار بخواهد و حرف او را قبول کند و شوهرش هیچ عکس العملی انجام ندهد چه باید بکند؟

اعتماد و اطمینان زن و مرد نسبت به یکدیگر عمل و زمینه هایی دارد که قابل بررسی و شناسایی است بسیاری از مواقع اعتماد به جا و درست است و برخی از موارد نادرست و بی جهت است و فرد به دلیل شاخت نادرست طرف مقابل بدون دلیل به او اعتماد کرده است و گاهی نیز بی اعتمادی بدون دلیل است و منشاء آن توهمات و تخیلات است که فرد برای خودش دارد.

  دامنه اعتماد و اطمینان نیز متنوع و متفاوت است. و افراد به صورتهای گوناگون به یکدیگر اعتماد دارند برخی در بسیاری از مسایل اعتماد دارند و برخی در مسایل کمتری. عده ای در مسایل جزئی اعتماد می کنند ولی در مسایل کلی و مهم اعتماد نمی کنند.

  بنابراین کلی گویی برای این مسأله چندان کار ساز نیست و لازم است بدانیم اعتماد و بی اعتمادی مورد نظر در چه مسأله یا مسایلی است؟ آیا واقعاً زمینه ای وجود دارد و یا فرد بی جهت بی اعتماد است. آیا اعتماد داشتن یا نداشتن در مسأله مورد نظر مهم و اساسی است یا خیر. اینها همه ابهاماتی است که در سؤال مطرح است لذا پاسخ را مشکل می کند.

 برادر عزیز! توصیه ای که می توانیم بکنیم این است که اولاً باید با شناخت دقیق طرف مقابل و تفکرات و تمایلات او نسبت به فرد مورد نظر قضاوت کنیم و اگر مطمئن شدیم که او دچار انحرافی است برای نجات وی اقدام کنیم و گرنه با بی اعتمادی زندگی را سرد نکنیم. و اگر فرد دچار انحراف نیست ولی ما تصور می کنیم زمینه انحراف در وجود او هست ممکن است نظر ما درست باشد و ممکن است اشتباه بکنیم. باید زمینه ها را از بین ببریم نه اینکه با برخورد نادرست به گونه ای رفتار کنیم که طرف مقابل متوجه بشود نسبت به او بی اعتماد هستیم. این احساس برای زندگی زناشویی مخرب است و ممکن است حتی واقعاً اهل خلاف نباشد وقتی ببیند همسرش نسبت به او بدبین است دست به عمل خلاف بزند و این گونه توجیه بکند که برای همسر من فرقی نمی کند. او نسبت به من بدبین است پس بگذار به طور واقعی بدبین باشد.

بدبینی و بی اعتمادی تخرب کننده است باید به گونه ای رفتار کرد و زمینه ها را ساخت که طرف مقابل احساس حقارت نکند و نیز زمینه آلودگی و انحراف نیز فراهم نگردد.

اگر به مسافرتی می رویم و مرد نخواهد برای فامیل همسرش چیزی به عنوان سوغات بخرد، آیا زن می تواند خودش تهیه کند؟

در آموزه های دینی برای سفر آدابی به نام آداب سفر نگاشته اند ، یکی از آداب و سنت هایی که اسلام بر انجام آن تاکید  کرده، آوردن هدیه برای فرزندان و نزدیکان و اقوام است.

در روایتی از پیامبر گرامی اسلام آمده است: "اگر کسی از شما به سفری رفت و سپس نزد خانواد? خود بازگشت، برای آنان هدیه آورده و به آنان سوغاتی ببخشد". حال اگر مرد خانه نخواهد برای فامیل همسرش چیزی به عنوان سوقات بخرد، اشکالی ندارد و زن از مال شخصی خود می تواند هدایایی تهیه کند(نه از مال شوهر بدون اجازه) از آن جا که خاطرات سفر نقش زیادی در آسایش زندگی انسان دارد و اسلام هم دین محبت و دوستی است، زن و شوهر با هم مشورت کرده و به نحو خدا پسندانه این مشکل را حل نمایند تا از پیامدهای ناخوشایند آن سالم بمانند.

 چگونه می توان عقاید مذهبی را در فردی (همسر) تقویت کرد؟

تحکیم مبانی اعتقادی و باورهای مذهبی در گرو دو حرکت است:

1ـ حرکت علمی، 2ـ حرکت عملی.

اسلام مجموعه ای از معارف نظری و عملی و در بردارندة سه بخش عقاید، اخلاق و احکام می باشد.

بخش عقاید حاوی حکمت نظری و دو بخش اخلاق و احکام شامل حکمت عملی است.

در مرحلة نخست باید با مطالعة صحیح، عقاید اسلامی را شناخت. در این باره مطالعه کتب اعتقادی که دربارة اصول عقاید منتشر شده، مانند آثار استاد مطهری و مکارم شیرازی و آیت الله سبحانی و علامه طباطبائی که متناسب با تحصیلات خواننده است، باید در دستور کار قرار گیرد. اگر کار به صورت انفرادی پیش نمی رود، می توان مطالعات را به صورت دسته جمعی برگزار کرد، مثلاً زن و شوهر با موافقت بر مطالعه یک کتاب، هفته ای چند صفحه آن را با هم بخوانند و نتیجه گیری کنند و یا از نوارهای مذهبی و سخنان گویندگان استفاده کرد. در این راستا برنامه های رادیو معارف که در سرتاسر کشور پخش می شود، برای رشد سطح افکار و باورهای مذهبی مفید است.

اما در کنار آن، باید برنامه خودسازی به صورت منظم عملی گردد و در رأس آن، انجام واجبات و ترک محرمات و رعایت آداب اسلامی است.

از آن جا که زن از امتیاز مهم عشق و عاطفه برخوردار است، می تواند از این جهت تأثیر گذار باشد. اگر زن با هنرنمایی از این موهبت خدادادی به خوبی استفاده نماید، می تواند از طریق ابراز محبت و تسخیر دل شوهر و نفوذ در او، نظریات خود را به شوهرش القا نماید و حتی او را تحت تأثیر گفتار و رفتار صادقانه خود کند. از این رو زن نباید تنها با زبان، شوهرش را به رعایت مسائل مذهبی فرا خواند که نتیجه ای در بر نخواهد داشت، بلکه باید با عمل خود مثل خوش رویی، صداقت، مهربانی و ادب، شوهرش را نسبت به اسلام خوش بین کند و در حقیقت عمل او تبلیغ کنندة اسلام و قرآن باشد.

می خواستم با دختری ازدواج کنم , در حالی که شدیداً به او علاقه مند شده بودم , اما فرد مورد نظرمرا قبول نداشته و نامزدی ما به هم خورد. اکنون حیران و سرگردان با دختر دیگری عقد کرده ام , ولی به او علاقه دارم و حال آن که او سعی می کند مطابق میلم رفتار کند, چه باید بکنم ؟

برادر عزیز! هر جوانی اگر در خود میل به ازدواج دید, باید ازدواج کند, تا خدای ناکرده دچار انحراف و به طرف گناه کشیده نشود. اما یکی از شرطهای اساسی موفقیت در ازدواج , خواست و توافق دو طرف یعنی دخترو پسر است . توافق اولیهء اصلی پایدار در زندگی مشترک است . دختری را که شما برای خودتان انتخاب کرده اید,دختری بود که هیچ علاقه ای به شما نداشته و البته حق دارد, چون نمی توان علاقه را با زور ایجاد کرد و او در این باره مقصر نیست و به صرف توافق دو خانواده و نیز رضایت یک طرفه شما او را نامزده کرده و قصد داشتید به عقد خوددرآورید. خوب بود از ابتدا متوجه بی علاقگی ایشان شده و از خود علاقه و دلبستگی نشان نمی دادید. زیبایی ملاک گزینش نیست . اخلاق خوب و اصل و نسب و دیانت , اگر به همراه زیبایی باشد, بسیار خوب است .

شما یکطرفه عاشق شخصی شدید که هیچ واکنشی از خود نشان نمی داد. و چه خوب شد که قبل از عقد و ازدواج و زیر بار رفتن تعهداتی چون شیربها و مهریّه , از هم جدا شده و خیال خود را راحت کردید.

اما در مورد فرد دوم , یا از اوّل سراغ فرد دوم نمی رفتید و یا آن که با توجه به محسّنات و خوبی هایی که در اووجود دارد, به زندگی با او دل گرم شوید. او هم اکنون همسر شما است . همسری که به شما علاقه داشته و سعی می کندرفتار مورد دلخواه شما را در پیش رو بگیرد.

ادامه مطلب...

اگر مجبور باشیم با یک فرد گناهکار زندگی کنیم، چگونه باید رفتار کنیم؟

زندگی کردن انسان با فرد یا افراد گناهکار به چند صورت متصور است:

1- در جامعه ای زندگی می کند که آلوده به گناه است و مردمش مرتکب گناه می شوند؛

2- با دوستانی که اهل گناهند، رابطه دارد؛

3- با افراد خانواده اش، چون همسر و یا پدر و مادر و فرزندی که از ارتکاب گناه ابایی ندارند، زندگی می کند.

مورد اوّل و دوم، مشکل چندان مهم نیست، زیرا شخص از نزدیک و در کنار خود نافرمانی خدا را حسّ نمی کند تا موجب آزارش شود، اما در مورد سوّم، خوصاً افرادی که به او نزدیکند؛ مانند پدر، مادر، همسر، فرزند و ... هنگامی که به گناه آلوده می شوند حضوری پر دردسر و رنج آوری برای خود و دیگر اعضای خانواده خواهند داشت و اگر شخصی نتواند با امر به معروف و نهی از منکر کاری از پیش ببرد این مشکل دوچندان می شود.

در هر حال،‌ وظیفة‌ افرادی که با چنین مشکلی روبرو می شوند، در مرتبة اول، امر به معروف و نهی از منکر است و در مرتبة بعدی اگر قدرت عملی بر جلوگیری از گناه دارند حتی با وساطت بزرگتر ها و افرادی که به نوعی تأثیر گذارند و مورد احترام شخص گناهکارند، آن را به کار برند.

البته امر به معروف و نهی از منکر دارای شرایطی است که در هر زمان نمی توان از آن استفاده کرد. مراجع عظام تقلید در باب امر به معروف و نهی از منکر می فرمایند: "چند چیز شرط است در واجب بودن امر به معروف و نهی از منکر.

اول آن که، کسی که می خواهد امر و نهی کند، بداند که آن چه شخص مکلّف به جا نمی آورد، واجب است به جا آورد و آن چه به جا می آورد باید ترک کند و بر کسی که معروف و منکر را نمی داند واجب نیست.

دوم آن که، احتمال بدهد امر و نهی او تأثیر می کند، پس اگر بداند اثر نمی کند، واجب نیست.

سوم آن که، بداند شخص معصیت کار بنا دارد که معصیت خود را تکرار کند، پس اگر بداند یا گمان کند که اگر امر یا نهی کند ضرر جانی یا عرضی و آبرویی یا مالیِ قابل توجه به او می رسد،‌واجب نیست؛ بلکه اگر احتمال صحیح بدهد که از آن ترس، ضررهای مذکور را پیدا کند واجب نیست؛ بلکه اگر بترسد که ضرری متوجه متعلقان او می شود واجب نیست، بلکه با احتمال وقوع ضررجانی یا عرضی و آبرویی یا مالی موجب حرج بر بعضی مؤمنین، واجب نمی شود، بلکه در بسیاری از موارد حرام است".

در هر حال اگر توان امر به معروف و نهی از منکر را نداشتید، بر شما لازم است که خودتان را حفظ کرده و تقوای شخصی داشته باشید.

زن و شوهر تا چه حدّی نسبت به هم صادق باشند؟ آیا هر آن چه را که می دانند, می بایست برای هم بازگو کنند؟

 صداقت در امور طرفینی و مسائلی که مربوط به زن و شوهر است , خوب و لازم است , اما دلیلی ندارداتفاقاتی که ارتباط به زن و شوهر ندارد و یا مسئله ای که اگر زن و یا شوهر نداند, خیانتی محسوب نمی شود, ولی اگربداند, ممکن است باعث دعوا و بلوا شود, به یک دیگر گفته شود, مثلاً زن یا مرد در منزل پدر و مادرش متوجه سخنانی علیه همسرش می شود و حال آن که همسر حضور ندارد. در این جا دلیلی وجود ندارد که هر آن چه را درمنزل پدری اش اتفاق افتاده , به منزل خود منتقل کند. پس زن و شوهر باید به مصلحت خویش آن چه را که درپایداری زندگی مؤثر است , رعایت کنند و مسائلی که به هر کدام از ایشان ربطی ندارد, مطرح نکنند; زیرا ضررش بیش تر از منفعتش است .

چون ما زوج جوان هستیم و تازه ازدواج کرده ایم ما را نصیحت کنید.

از دیدگاه اسلام ازدواج بهترین عمل مشروع است و اهمیت آن تا بدان جا است که وقتی دو زوج جوان با هم ازدواج کردند, نصف دین خود را حفظ کرده اند و باید نیم دیگر, از راه های دیگر مثل تقوا و صداقت استفاده کنند.

ازدواج و همراهی شما با همسرتان , هدیهء الهی است و شما هر دو محبوب خدا هستید و خدا شما را دوست دارد.پس ناسپاسی نکنید و خدا را شاکر باشید.

زوج های جوان چون هر کدام با خو و منش خاصی بزرگ شده و از دو خانواده هستند, ممکن است در بعضی امور با هم اتفاق نظر نداشته باشند و همسر چیزی بگوید و شما چیز دیگر; لذا باید هر کدام با خُلق و خوی یکدیگرآشنا شوید و با بزرگواری و کرامت نفس و گفت گو, در کنار هم , یار و غم خوار هم باشید و مسائل جزئی را بزرگ نکنید. ظرفیت هر کدام از شما مساوی نیست و ممکن است یکی زود ناراحت شود و یکی دیرتر, یکی شوخ طبع باشد و دیگری بر عکس , یکی به نظم یا تجملات اهمیت بدهد و دیگری بی توجه باشد. کشمکش های جزئی رابزرگ نکنید, تا زندگی تلخ شود. اگر این مسائل پیش آمد, مقداری شما کوتاه بیایید و مقداری همسرتان ,یا درموردی شما تسلیم او باشید و در مورد دیگر او. و نسبت به همسرتان محبت بیش تری نشان بدهید

پیامبر(ص)فرمود:

اظهار علاقه اثر خوبی در روحیه دارد و باعث می شود او هم به شوهرش علاق بورزد.

نکتهء دیگر: خود را برای فرزند صالح آماده کنید و از خدا بخواهید فرزند صالح و سالمی به شما عطا بفرماید. البته باید نکات بهداشتی و اخلاقی و اقتصادی را مراعات کنید, مثلاً از خوردن غذای حرام خودداری کنید و همسر به هنگام حاملگی , از نگاه های حرام خووداری کند و از شرکت در مجالس گناه دوری کنید.

چگونه هم با خدا راز و نیاز داشته باشیم و هم شوهر را راضی کنیم ؟ چرا بعضی از مردها ازدست زن خود ناراضی اند؟ نمی دانم چرا هر چه پیش می رویم ,

علاقهء همسر و بچه ام به من کم تر می شود؟

خانم خانه دار با عمل و رفتار خوب می تواند هم خدا و شوهر و فرزندانش را, به طوری که هم خدا و هم شوهر و هم فرزندانش به او عشق بورزند. جمع این کارها مشکل نیست . بعضی از خانم ها تمام زحمت و کوشش خود را صرف بچه ها و نگه داری از آنان و پخت و پز می کنند و هیچ فرصت و وقتی برای شوهرشان اختصاص نمی دهند; لذا روحیهء شوهر و علاقه او نسبت به زندگی و همسر سست و ضعیف می شود. زن باید ضمن این که خانه داری می کند, با سر و صورت آراسته و لباس زیبا مخصوصاً هنگامی که شوهر به خانه می آید توجه شوهرش را به خود جلب کند. اگر زن زیبایی , لطافت و عشق ورزی به شوهر داشته باشد و اظهار تمایل به او بنماید, تمام خستگی های بیرون خانه از بین می رود, به اضافهء این که اگر در بیرون ازخانه نگاهش به زنان نامحرم بیافتد, دچار گناه نمی شود. باید زن , خودش را در معرض شوهر قرار دهد, حتی درروایات آمده است زن و شوهر را به وجد و عشق در آورد و اظهار تمایل نماید و لباس های زیبایش را برای شوهرش بپوشد و برای او خود را بیاراید.

خوب است زن به هر صورتی که شوهرش می خواهد, او را اغنا کند و با بشاشت و خوشرویی و زیرکی شوهر را به خود جلب کند و بعضی از آدابی را که می پندارد غیرت و حیا است , نسبت به شوهرش کنار بگذارد,چون در روایات آمده است : زن برای شوهرش بی غیرت باشد یعنی در امور زناشویی کمرو نباشد.

چه کنیم که همسرمان مطیع ما باشد

دربارة  سؤال‌، نکاتی قابل تأمل است‌:

1. مداخله نکردن زیاد در امور جزئی داخل منزل‌، که تدبیر و سامان بخشی بدان‌ها بر عهده زن گذاشته شده است‌.

2. ترک مطلق مناظره و مشاجره لفظی که درهم شکننده شخصیت انسان و تشدید کننده کدورت‌هاست‌.

3. جایگزین کردن توصیه‌های منطقی و همراه با عطوفت به جای نزاع لفظی اشاره شده در بند قبل‌.

4. تغافل و ندیده انگاری در بسیاری از موارد که به گمان ما تخلّفی است که از همسرمان سرزده است‌.

در مجموع می‌توان گفت بهره‌گیری از راهکارهایی که شخصیت مرد را در همه حال حفظ کند، از مهمترین شاخصه‌های موفقیت  او در عرصه زندگی خانوادگی است‌. مرد، رئیس و مدیر خانواده است‌. یک مدیر موفق در قلمرو اندیشه اسلامی‌، آن است که بر دل‌ها حکومت کند. راه کلّی شکار دل‌ِ همسر هم‌، محبت به اوست‌. این محبت گاهی با الفاظ خاص به او القأ می‌شود; آن گونه که در روایات بدان تصریح شده است‌. زمانی نیز در پرتو پالایش کاستیهایی است که در او وجود دارد. زدودن این نارسائیها نیازمند به تدبیرهای ظریفی است که از سوی مرد اعمال می‌گردد که به اشکال گوناگون تذکر به جا و به موقع‌، فهماندن با نگاه در برخی موارد، و... در مجموع رهبری صحیح و معقول آن در ساختاری تربیتی است‌. روایاتی هم وجود دارد که از هم صحبتی زیاد با زن نهی شده است‌. 

از نظر اسلام محبت زن به همسرش تا چه اندازه جایز است

محبت زن و شوهر نسبت به یکدیگر، حد و مرزی ندارد؛ بلکه بسیار مطلوب است. تنها چیزی که باید مراقب بود،آن است که این محبت‏ها موجب غفلت از خداوند و خدای ناکرده، تخلف از فرمان‏های او، به جهت محبت‏های زیادنگردد.